Ze woont nu een half jaar in Berckelhof, maar was al een poosje vaste bezoekster van de knutselgroep en deed ook mee met atelier SKON. “Gewoon om gezellig samen met anderen bezig te zijn.” Annie van Dongen, bijna 78 jaar geleden geboren in Molenschot bij Gilze Rijen, is na de verhuizing uit Helmond, waar ze 25 jaar woonde, helemaal gewend aan haar nieuwe leven in Eindhoven. Ze verliet een prachtig ruim appartement maar koos voor een kleinere maar heel fijne woonplek in Berckelhof. Ze is nu vrijwilliger en heeft een volle agenda!
Ik voel me hier heel welkom Annie:
“De verhuizing was zwaar. In augustus had ik een lichte tia gehad daardoor kwam ik iets eerder aan de beurt. Mijn zoon had me al voor die tijd ingeschreven bij Wooninc. via Seniorenpunt. Ik kende hier al wat mensen en toen ik een appartement kreeg voelde ik me heel welkom. Het klikte goed. Ook de schoonmoeder van mijn zoon woont hier. Zij was degene die me ooit vertelde over atelier SKON. Het gaat nu weer goed met me. Alleen heb ik wat moeite met onthouden. En ik ben gestopt met autorijden.”
Niet niksen
Annie houdt van aanpakken dus toen ze hier eenmaal woonde is ze een naai-uurtje begonnen. “Niksen is niets voor mij. Het begon met een broek korter maken maar groeide al snel uit met andere naaiklusjes. We kijken niet op de klok.” Annie is altijd creatief geweest dus ook atelier SKON en Annie bleek een gouden combinatie. Atelier SKON tovert allerlei gebruikte en overtollige artikelen om tot mooie, leuke en praktische spullen en cadeautjes. Annie: “We krijgen veel spullen van mensen die hier komen wonen. Aardewerk, porselein, stoffen, oude meubeltjes. We proberen het natuurlijk te houden en gebruiken zo min mogelijk plastic. Zelf maak ik veel kussens. Maar ook maak ik van gebreide lapjes dekens voor daklozen. Sylvia van Aggel (van Vitalis) legt veel contacten en doet heel veel voor SKON. Zo weten we dat alles goed terecht komt.” Het resultaat van al dat handwerk ligt in de winkel bij de ingang van Berckelhof en is te vinden in de webshop. Annie vindt het dankbaar werk, zegt ze: “en het is een fijne club mensen. Veel mensen hebben ongeveer hetzelfde meegemaakt, dus we begrijpen elkaar en hebben soms ook dezelfde interesses. Hele gesprekken voeren we bij de naaimachine. Het betekent veel voor me. We zien elkaar hier in het atelier en een paar keer per week bij de koffie.” Annie bezoekt ook de kienavonden en gaat elke woensdag sjoelen.
