Volgende week ben ik er niet, ik word namelijk geopereerd aan mijn hart. Verschrikt kijk ik op… je hart? Niks ernstigst toch? Naast mij zit Wil, een 93-jarige vrouw. Met een geruststellende stem zegt ze: Ik weet nog niet precies weet wat ze gaan doen, maar het is iets met de AV-knop. De doctor heeft gezegd dat ik door de operatie meer energie ga krijgen. Wil mag misschien op leeftijd zijn, Haar twinkelende levenslustige ogen verraden haar wil om te leven. Daarbij heeft ze thuis een man met dementie die afhankelijk is van de zorg die Wil biedt. Vroeger was hij niet zo, zegt ze. Hij kon en deed alles. Met hem heb ik een goed leven gehad. Toen zorgde hij voor mij en nu zorg ik, met al mijn liefde, voor hem. Dat is wat ik nu voor hem kan doen. Samen met haar man hebben ze twee kinderen gekregen. Zij wonen ver weg elders in het land. Ondanks dat ze helpen bij de administratieve zaken, kunnen ze geen directe zorg in nabijheid verlenen. Deze rust ligt op de schouders van een tenger ogend maar sterke vrouw die Wil is. Het was haar gelukt, na een hele dag bellen, in de wacht hangen aan de telefoon, gelukt om de operatie op vrijdag ingepland te krijgen. Elke vrijdag als haar man naar de dagopvang gaat, komt Wil bij Atelier SKON knutselen met gebruikte materialen. Omdat ze even de tijd heeft voor zichzelf wilde ze heel graag op vrijdag de operatie inplannen. Het is belangrijk voor mij om vrijdags aan te schuiven in het Atelier SKON, zegt Wil, omdat ik hier mijn verhaal kwijt kan. Ik ben even weg uit het appartement en hoor ook andere praat. Vandaag zijn we samen kussentjes aan het maken van vrolijke restjes stof en mooi roze gebruikt lint. Met haar oude verrimpelende handen spelt ze het roze lint op het lapje stof. Mooi wordt het, vind je niet. Jazeker heel mooi hoe we dat samendoen, zeg ik haar. Ja, jij ja, zegt ze bescheiden, ik zet alleen de puntjes op de i. Nee hoor Wil, dat doen we samen, alleen volgende week vrijdag even niet. Wij van Atelier SKON begrijpen dat mantelzorgtaken soms belangrijker zijn dan tijd voor jezelf. Volgende week vrijdag denk ik aan je en brand ik een kaarsje voor de goede afloop van de operatie. Over twee weken zien we elkaar weer. Afgesproken, afgesproken zegt ik. Samen spelden we verder aan de allermooiste kussentjes die er bestaan.
Michelle